#6 Thursday Night Evolve...

Kamera przenosi nas na zaplecze, gdzie widzimy Martina Kirby'ego wraz ze swoimi kompanami. Uczestnik walki wieczoru jest wyraźnie zirytowany swoją tragiczną postawą w potyczce z Jose Lopezem i podążając przez korytarz stara się go "demolować" zrzucając różne rzeczy czy okopując co popadnie. Hayes i Lionheart próbują uspokoić sytuację, jednak bezskutecznie. Kirby wchodzi do szatni, gdzie przewraca ławkę, po czym obiera sobie za cel leżącą jeszcze chwile wcześniej na niej gitarę. Instrument wyraźnie zmienił swój kształt, a Kirby obiera sobie za cel kolejne przedmioty znajdujące się w szatni, po czym słyszymy gwizdanie. Kamera przesuwa się... Wes Wallace tu jest! Martin ogląda się na niego, a Wes podchodzi do niego i staje z nim twarzą w twarz.

Martin Kirby: Słuchaj, to naprawdę nic osobistego, ale...
Wes Wallace: Ciii... Nie interesuje mnie, kim ty jesteś *wskazuje palcem na gitarę* i co cię do tego skłoniło, ale gdy popełnia się poważny błąd, wendeta jest wskazana. Nie wiem czy wiesz, ale właśnie znalazłeś się w krytycznym położeniu.
Martin Kirby: Mam gdzieś tą twoją cholerną gitarę, bezużyteczny kawałek drewna. I wie...
Wes Wallace: Widzę że nie zrozumiałeś, dlatego śpieszę z wyjaśnieniami.

Punch prosto w policzek dla Martina! To samo spotyka Hayes'a, a Lionheart w pośpiechu wybiega z szatni. Wes dosiada teraz teraz Kirby'ego i częstuje go bolesną serią na głowę. Po chwili w szatni wraz z uciekinierem zjawiają się ochroniarze, a Wallace momentalnie wstaje unosząc ręce do góry oszczędzając się od kolejnej konfrontacji.

Wes Wallace: To było coś osobistego.

Wallace po tym wychodzi z szatni, a obraz z kamery gaśnie.

Przenosimy się do hali, gdzie wita nas pokaz fajerwerków i tradycyjny rajd kamerą po całej hali, pośród widowni. Po krótkiej chwili kamera zatrzymuje się na stoliku komentatorskim, gdzie czekają znajome twarze.

Paweł Borkowski: Statek o nazwie Evolve przycumował dziś do Szczecina. Ze stanowiska komentatorskiego witają państwa Paweł Borkowski
Tomasz Hajto: I Tomasz Hajto. Dzisiaj oprócz Evolve czeka nas jeszcze inna atrakcja - ogłosimy gościa specjalnego stolika komentatorskiego na następnym PPV. Nie będzie to Artur Binkowski, ale równie barwna postać ze świata sportów walki
Paweł Borkowski: Andrzej Supron wysłał mi sms-a, w którym zgaduje, że będzie to Andrzej Gołota
Tomasz Hajto: A widziałeś jego ostatnie wywiady? Musieliby w lewym dolnym rogu jeszcze tłumacza pokazywać
Paweł Borkowski: Dobrze, przejdźmy zatem do konkretów. Adam Cole kontra Paddy Jackson. Paddy ostatnio pokazywał się z dobrej strony - czy to zapowiedź czegoś większego?
Tomasz Hajto: Myślę, że to najwyższy czas..jak Big Ben, rozumiesz żart, nie? Hehe. Co my tam, a że to czas żeby Paddy pokazywał się z lepszej strony, żeby jeszcze sobie podkręcił te śrubę na treningu, stać go na to. Wygra.
Paweł Borkowski: Kevin Owens kontra Lovro Milovic kontra trzy znaki zapytania. Lovro zawodzi, to trzeba przyznać, ale - uprzedzam to co powiesz, to typowy Jugol. Kevin ostatnio promienieje, czy ktoś jest w stanie zgasić jego płomień?
Tomasz Hajto: Woda...a tą wodą będzie The Reaper. Tak mi się wydaje, stawiam na to cygaro, że tak będzie.
Paweł Borkowski: Bo Dallas spróbuje zatrzymać rozpędzającego się Ricciego. Czy jest to w ogóle możliwe?
Tomasz Hajto: Wiesz co, nie wydaje mi się, sądzę, że to będzie jednostronne starcie, a wygra Daniele, jeśli będzie niespodzianka, to będzie naprawdę niespodzianka
Paweł Borkowski: Powiedzmy, że to ma sens. Walka wieczoru. Jones kontra D-Von. Oj ma ciężką przeprawę Marvin, prawda?
Tomasz Hajto: Nie no, tu trzeba sobie powiedzieć jasno - Marcin...przepraszam Marvin jest w dość nieciekawej sytuacji psychologicznej, bo w zeszłym tygodniu dostał łomot jak Legia od Borussi, nie ma co tutaj gdybać, jeśli D-Von się skupi, wygra.
Paweł Borkowski: A ja się pod tym najzwyczajniej w świecie podpisuje. Tak więc wypada ogłosić to co się stanie - stolikiem komentatorskim podczas najbliższego PPV będzie oczywiście Tomasz Hajto, będzie Andrzej Supron oraz...Mariusz Pudzianowski!
Tomasz Hajto: Nie mogę się doczekać, żeby posłuchać co Mariusz ma do powiedzenia na temat wrestlingu.
Paweł Borkowski: A ja się cieszę, że tym razem Andrzej będzie to ogarniał. My tymczasem przenosimy się już na ring!

Rozbrzmiewa muzyka charakterystyczna dla Paddy'ego Jackosona, który wolnym krokiem kieruje się w stronę ringu, widać że jest bardzo zadowolony.

Paddy Jackson: Kolejny tydzień trafiam, na tak samo słabych zawodników. Najpierw Milović, teraz Cole. Nie pokazują żadnej charyzmy w swoich walkach, lecz mają szanse się wykazać. W zeszłym tygodniu dostałem szanse odbudowania kariery po porażce na Acrophobii przeciwko Lavro i go pokonałem bez problemu. Przechodząc do mojej dzisiejszej walki, Cole debiutował w zeszłym tygodniu, lecz kto był jego rywalem? Człowiek, który przegrał swoją debiutancką i nie wygrał żadnej walki. Zarząd chyba myśli, że Cole to dla mnie jakiekolwiek zagrożenie, lecz to chyba jakaś pomyłka. Milovicia i Cola nic nie różni. Gdy pokonałem jednego słabiaka, to dostałem drugiego. To jest dla mnie żart, ale nieśmieszny. Szukam tu wyzwań, lecz zamiast nich dostaje łatwych rywali. Dlaczego mnie dostane walki z kimś mocnym? Bo zarząd się boi, że pokonam ich pupili. Moją misją w Pure Hardcore Wrestling było walczenie z najlepszymi, lecz narazie, z kim walczyłem? W teamie z Lavro przeciwko Connersowi i Williamsowi. Na PPV pozbawiono mnie wygranej, zostałem jawnie oszukany przez zarząd. Pierwsze Evolve po PPV. Mam wolne. Ostatnia gala, to łatwa walka z Lavro. Nie ma lepszych rywali? Są, tylko jestem olewany przez innych od zawsze. Od zawsze jestem w drugim planie, nikt mi nie dał szansy się wykazać w poważnej walce. Nie ma sprawiedliwości w tej federacji. Prawdziwy zawodnicy postają walki z byle kim. Co było w zeszłym tygodniu? Dostałem łatwego rywala. Teraz kolejny łatwy rywal i tak wygląda moja kariera. Mam nadzieje, że ten głupi zarząd zobaczy we mnie wielki potencjał, a nie pierwszego lepszego zawodnika.

Paddy odrzuca mikrofon i czeka na swojego przeciwnika, którym będzie Adam Cole.

Singles Match
Paddy Jackson vs Adam Cole

W ringu już toczy się walka dwóch ekscytujących, młodych i perspektywicznych zawodników. Dobra, żartowałem. Paddy właśnie trzyma Adama w Headlocku i bardzo mocno zacieśnia uścisk. Adam próbuje się wyrwać, ale przewaga Jacksona jest gigantyczna. Paddy widzi, że Headlock nie przyniesie mu większych korzyści, więc szybko przechodzi do DDT Clutch i uderza "cepami" prosto w plecy Cole'a. Całą serię kończy potężnym kolanem prosto w brzuch, po którym Adam bezwiednie upada na ring. Po krótkiej chwili Adam się podnosi…odwraca się…i nadziewa się na potężny Clothesline! 1..Nic z tego, Cole chce nadal walczyć. Paddy podnosi rywala i rzuca nim w narożnik, Jackson biegnie zaraz za swoim rywalem i częstuje go mocnym Shoulder Blockiem w narożniku. Następnie wykonuje silny Belly-to-belly Overhead Suplex, po którym Adam zrobił chyba ze dwa obroty w powietrzu. 1..2..Nadal nie. Paddy dominuje, ale Cole pokazuje charakter. Paddy kieruje się w stronę narożnika i czeka aż Cole wstanie na równe nogi. Trwa to paręnaście sekund, chwilę później się odwraca..Spear! To może być koniec..1..2..3! Paddy Jackson potwierdza swoją dobrą formę!

Przenosimy się na hale, gdzie w ringu znajdują się bracia Whitaker. Jeden z nich ma mikrofon i widocznie chce coś powiedzieć.

Martin Whitaker: Dziś na…

W tym momencie na arenie robi się głośno, bo z głośników wydobywa się theme song Hardcore Drunkards! Na rampie pojawiają się Devon i Kevin, którzy są w bojowych nastrojach i momentalnie ruszają do ringu! Robinson i Papics już wchodzą do ringu, a Whitakerowie są gotowi do walki! W ringu powstaje wielki chaos. Multum ciosów, kopnięć. Jeden z braci już ląduje za ringiem, to Dave! Woła swojego brata Martina, żeby też uciekł, co czyni od razu. Drunkards stoją w ringu i zapraszają Whitakerów z powrotem do kwadratowego pierścienia, ale ci są przestraszeni i nie mają na to najmniejszej ochoty. Fani nagle zwracają uwagę na rampę, na której pojawia się przy mieszanej reakcji publiczności, GM Evolve, czyli wszystkim znany Johnny Walker!

Johnny Walker: Co tak słabo? Fani chcą rozrywki, a Wy nie dajecie im kompletnie nic. Jedni to żałosne pijaczyny, a drudzy to bojaźliwi żołnierze. Ale ewidentnie nie macie wyrównanych rachunków. W takim razie za tydzień zmierzycie się ze sobą w Tornado Tag Team Matchu. Obyście mieli ochotę walczyć za tydzień pachołki.

REKLAMY

Przenosimy się do dziwnego budynku, widać że są to właściwie ruiny, w pokoju przy zapalonej lampie naftowej siedzą dwie zakapturzone postacie

???: Mój malutki, już dziś rozpoczyna się Twoja wewnętrzna przemiana, udało Ci się przetrwać tydzień bez pożywienia, sam musiałeś upolować zwierzynę aby mieć co jeść, jestem z Ciebie dumny.

???: Jedyne czym się karmię to cierpienie, zarówno ludzi jak i innych istot, demon którym jestem nie potrzebuje pożywienia, on potrzebuje tylko ofiar!

???: Wspaniale! Jednak na razie są to tylko puste słowa, nie jesteś jeszcze gotów poznać tajemnic ciemności, już za tydzień zaproszę tu kogoś kto powie Ci na jej temat wszystko. Teraz jednak czeka Cię kolejna lekcja, zapewne znasz Syzyfa, piękna legenda o osobie, która nigdy nie mogła dojść do celu. Wiesz dlaczego? Tylko dlatego, że dopuściła do siebie człowieczeństwo, właśnie człowiek w Syzyfie sprawił, że nigdy nie osiągnął on swojego celu, ponieważ człowieka da się złamać. Ty mój drogi, musisz przestać być człowiekiem, wyłączyć wszelkie uczucia, zapomnieć o rodzinie czy fanach! Oni wszyscy chcą osłabić Twój środek, Ty nie możesz sobie na to pozwolić. Twoja przemiana dopiero się rozpoczyna, gdy ją zakończysz staniesz się maszyną do niszczenia marzeń i nadziei swoim rywalom, będziesz niepowstrzymanym i wiecznie nienakarmionym potworem!

???: Już nim jestem i nawet nie próbuj myśleć, że jest inaczej!

Nagle postać, która przemawiała jako pierwsza chwyta swego "ucznia" za gardło i wykonuje Chokeslam prosto na stół!

???: Niech to pokaże jak wiele Ci jeszcze brakuje do prawdziwego mistrza, mimo to że jestem stary zadałem Ci ból jakiego jeszcze nie doświadczyłeś! A teraz zniknij z moich oczu i przygotuj się do kolejnej próby, ona nadejdzie szybciej niż myślisz!

Obraz z kamery znika.

Słyszymy Theme Song Kevina Owensa. The Prizefigher zjawia się na arenie, w ręku trzyma mikrofon i po chwili pokazuje gestem dłoni, aby wyłączyć muzykę.

Kevin Owens: Pierwszy raz od momentu podpisania kontraktu z tą federacją pojawiam się przed Wami nie po to aby walczyć w mało znaczącej walce w mojej drodze na szczyt, ale po to aby mój głos i moja charyzma mogły wypieścić wasze zmysły słuchu. Widzicie, Kevin Owens to nie tylko wspaniały in-ring performer, ale także wspaniały mówca. Można być naprawdę utalentowanym wojownikiem w ringu, ale kiedy nie potrafi się nic powiedzieć w tym biznesie jesteś nikim. Na szczęście macie mnie, połączenie gracji skoczków narciarskich, wyglądu rzymskich gladiatorów i charyzmy godnej największych, kanadyjskich filozofów.

Kevin przerywa, aby w spokoju wejść do kwadratowego pierścienia. Powoli zbliża się do środka ringu, a kiedy już się tam znajduje staje i spogląda dookoła trybun. Na twarzy nie widać zbytniego podziwu z ilości zebranych widzów. Wreszcie K.O podnosi rękę i przybliża mikrofon do ust.

Kevin Owens: Skoro już wyjaśniliśmy sobie kilka spraw, pora abyśmy przeszli do konkretów. Zastanawia Was zapewne co ja tutaj robię i po co Wam, Polakom chce powiedzieć. Na szczęście Evolve jest transmitowane na cały świat i to co powiem będzie skierowane w stronę Kanadyjczyków. Za kilka chwil stoczę walkę 3 przeciwników, jednym z przeciwników będzie nieznany zawodnik. Jest to bardzo niesprawiedliwe, bo nie mogę się prawidłowo do niej przygotować, za to ten „znak zapytania” może aż nadto. Chociaż moment, jestem Kevin Owens i nie potrzebuje się przygotowywać do żadnych walk, szczególnie do mało istotnych potyczek jaka za chwile się odbędzie. Kimkolwiek on by nie był, walki nie wygra. Jak już mówiłem tydzień temu moim miejscem docelowym, który należy mi się co tydzień są walki w walkach wieczoru. Jest to mój cel nadrzędny, który oczywiście osiągnę, prędzej czy później, z Waszą aprobatą, albo bez niej. I dzisiaj stawiam pierwszy, mało znaczący krok ku chwale najlepszego zapaśnika w dziejach tej rozrywki sportowej. Nieznajomy oraz Lovro mogą czuć się zaszczyconi obecnością w ringu razem ze mną. Tak samo jak Wes Wallace tydzień temu był, kiedy dostał kilka chairshotów! Pewnie zastanawiacie się dlaczego padło na Wesa. No cóż… po prostu miałem taki kaprys.

Kevin Owens wchodzi do ringu i ponownie przykłada mikrofon do ust...INVASION! Na rampie wybucha ściana fajerwerków....to się nie dzieje...po krótkiej chwili wyłania się z nich potężna postura...GOLDBERG! Charakterystycznie rozgrzewa się przed wejściem na ring i przy niewiarygodnej ekstazie fanów kieruje się do ringu. Owens i Milovic stoją w ringu w osłupieniu. Już wiemy, kto będzie trzecim uczestnikiem najbliższej walki. To Bill Goldberg!

Triple Threat Match
Kevin Owens vs Lovro Milovic vs Goldberg

Wróćmy do wydarzeń z ringu. W nim znajdują się Kevin Owens, Lovro Milovic oraz Goldberg! Owens oraz Milović aktualnie leżą na macie, Goldberg, który jest jedyny na nogach, podnosi Lovro i wykonuje mu Belly to Belly Suplex! Owens wstaje i chce zaatakować Goldberga od tyłu. Na jego nieszczęście The Iconic w pore zareagował i K.O również inkasuje Belly to Belly Suplex! To był pokaz siły najstarszego zawodnika z tych aktualnie obecnych w ringu. Amerykanin zauważa Milovicia, który próbuje wstać przy pomocy lin. Da Man uniemożliwia mu to, ponieważ częstuje go serią stompów, jednak Milo w końcu uderza go łokciem i wstaje. Następnie próbuje uderzyć Goldberga w twarz, jednak ten blokuje jego rękę i wypłaca mu cios kolanem prosto w brzuch. Po chwili Milo inkasuje Double Underhook Suplex! Jednak Owens momentalnie wypłaca Goldbergowi Super Kick! Jest pin 1..2 KICKOUT! Rozwścieczony The Prizefighter zaczyna zasypywać punchami leżącego The Iconica. Po chwili przesuwa go do narożnika, tak by ten znalazł się w pozycji siedzącej. W przeciwległym narożniku do siebie dochodzi Lovro Milovic. K.O wykorzystuje sytuacje, bierze rozbieg i Milo otrzymuje Cannonball Senton! Kanadyjczyk na tym nie kończy, ponieważ drugi z jego rywali również otrzymuje Cannonball Senton! Owens zaczyna coś krzyczeć w stronę publiczności. Następnie pomaga wstać Goldbergowi, ten jednak odpycha Kanadyjczyka, biegnie w jego stronę i wykonuje Shoulder Block. The Prizefighter szybko po tym wstaję, Amerykanin ponownie odbija się od lin i częstuje Kevina potężnym Big Bootem! Zamieszanie wykorzystuje Lovro Milovic, który wykonuje Back Suplex na Goldbergu! Bośniak siada na Da Man'ie i wypłaca mu kilka punchy w twarz. Ten jednak w końcu zrzuca z siebie Milo i sam siada na nim. Następnie to The Myth częstuje Milovicia punchami w twarz. Wstający Owens wykorzystuje położenie Goldberga i kopie go prosto w plecy! To jednak nie zrobiło wrażenia na doświadczonym zawodniku, The Myth podnosi się i staje naprzeciwko Kevina. Obaj patrzą sobie w twarz, po chwili Goldberg próbuje uderzyć Owensa, lecz ten unika ciosu i zachodzi swojego rywala od tyłu. Następnie mamy próbę German Suplexu! Niestety na próbie się kończy, ponieważ K.O inkasuje kilka uderzeń z łokcia, po czym puszcza uchwyt. Chwile później Goldberg wynosi Kanadyjczyka i chce wykonać Running Front Powerslam! Kevinowi jednak udaje się oswobodzić i znajduje się obok lin. Lovro doszedł już do siebie i rusza na Owensa z Clotheslinem! The Prizefighter aż wypadł z ringu. Po chwili odwracający się Milo inkasuje Spear! Da Man przeciąga Bośniaka na środek ringu i podnosi, po chwili Milo inkasuje Jackhammer! Mamy pin a Owens stara się wrócić do ringu i go przerwać! 1..2..3 Koniec! Owens był bardzo bliski przerwania, zabrakło mu ułamka sekundy! Zwycięża debiutujący w PHW Goldberg!

Goldberg cieszy się ze swojej wygranej, unosząc ręce w geście zwycięstwa. Rozwścieczony Kevin Owens atakuje Goldberga od tyłu wykonując German Suplex! Następnie szaleńczo okłada leżącego Goldberga, chwile później wyrzuca go z ringu, sam również z niego wychodzi. Po chwili pcha zwycięzcę walki, która odbyła się przed chwilą prosto w metalowe schody. Następnie The Prizefighter dokłada Powerbomb prosto na krawędź ringu! Po całym tym zajściu zmierza na backstage przy akompaniamencie buczenia publiczności.

Kamera przenosi nas do pomieszczenia, które przypomina nieco studio nagraniowe. Widzimy w nim chociażby masę gitar oraz dużą skórzaną kanapę, na której usadowiony jest Wes Wallace. Man of Mayhem siedzi popalając cygar, a obok niego widzimy postawioną na stoliku butelkę Jacka Danielsa.

Wes Wallace: Krótka lekcja historii. W zeszłym tygodniu spotkałem na swojej drodze człowieka, który zbłądził w najgorszy możliwy już sposób. Spotkałem szczura, który roznosi gorszą zarazę niż ta w średniowieczu, a takich trzeba likwidować w brutalny i bezduszny sposób. Czy trafił w mój czuły punkt? Nie... Wystarczy spojrzeć tylko na moje królestwo, na to, co się w nim znajduje... Nie jestem słaby jak wy wszyscy, Nie przywiązuję się do przedmiotów, a tym bardziej do ludzi. Ale czy mogło mnie na samym początku spotkać coś lepszego, niż trzech nierozłącznych przyjaciół zarażonych braterstwem i zaufaniem? I choć pewną granicę przekroczył jeden z nich, to jak powszechnie wiadomo chorobę likwiduje się w całości... Do czego zmierzam? Czas przenieść słowa na czyny i pokazać wam wszystkim, że samotny jeździec potrafi skutecznie wyeliminować zwolenników wiernej współpracy. Kto popełnia błąd, musi za niego odpowiedzieć, a zemsta w moim wykonaniu będzie gorsza, niż wam się wszystkim może wydawać... Przewaga liczebna będzie ich słabością, a najbliższe dni będą najgorszymi w ich życiu... I ostatnimi w tej federacji. Wszyscy znikną stąd szybciej, niż wam się może wydawać, a jedyne co po nich zostanie, to plamy krwi w kwadratowym pierścieniu. Szykujcie się na masakrę, jakiej jeszcze w życiu nie widzieliście.

Wes sięga po szklankę i nalewa sobie jak wszystkim wiadomo przepysznego whiskey, a obraz z kamery gaśnie.

Na arenie rozbrzmiewa theme song Bo Dallasa! Na jego twarzy możemy dostrzec uśmiech. Bo wraz z mikrofonem zmierza do ringu.

Bo Dallas: Wróciłem! Trochę mi to zajęło, przepraszam. Na pewno oczekiwaliście na mnie, oczekiwaliście na świetny wrestling w połączeniu z pozytywną energią! Po moim debiucie musiałem dojść do siebie... D-Von po walce zniszczył mnie, dobił i wgniótł w ziemie niczym jakiegoś robaczka... Jednakże jestem w stanie mu to wybaczyć! Dlaczego? Bo uwierzył! Uwierzył w siebie tak mocno, że aż go poniosło. Obraz po walce przedstawiał człowieka, który w siebie wierzy, człowieka, który dzięki tej wierze jest w stanie zrobić wszystko! Dlatego musiałbym być bez serca, by mu tego nie wybaczyć.*uśmiech* Dostał takiego kopa energii tudzież motywacji, że aż skopał mój tyłek! Tak naprawdę to chciałbym mu podziękować… Dzięki temu, że udało mu się ze mną wygrać, czuje teraz jeszcze większą motywację. Całą siłę jaką w sobie skumulowałem przekuje dziś na zwycięstwo, możecie być tego pewni!

Singles Match
Daniele Ricci vs Bo Dallas

Daniele Ricci mierzy się z Bo Dallasem. Włoch trzyma swojego przeciwnika w Headlocku, następnie częstuje go uderzeniem z kolana prosto w brzuch. Po chwili mamy Irish Whip, Bo odbija się od lin i inkasuje piękny Dropkick! The Mob częstuje swojego rywala stompami, a następnie dokłada Fist Drop! Chwile później ustawia The Inspirationala w pozycji siedzącej i wypłaca mu serie punchy prosto w głowę. Italian Original łapie swojego oponenta za włosy po to, by go podnieść. Amerykanin jednak uderza Ricciego w twarz, a po chwili dokłada Gut Kick. Bo Washington na tym nie kończy, wykonuje Snap Suplex! Bo ewidentnie się nakręca, zaczyna spoglądać na publiczność i zmierza ku narożnikowi. Tam czeka aż Syndicate wstanie. Gdy tak się staje, Dallas rusza i wypłaca mu Running Back Elbow! Mamy przypięcie 1..2 KICKOUT! The Inspirational podnosi swojego przeciwnika i wykonuje Short-Arm Clothesline! Amerykanin uśmiecha się i krzyczy Bo-lieve! Pomaga wstać Włochowi i trzyma go za głowę, chyba będziemy mieli Bo-Dog! Jednak Daniele Ricci wyrywa się z uchwytu i wykonuje Whacked! Zdenerwowany szybko podnosi Dallasa i dokłada Omerta! Mamy przypięcie 1..2..3! To koniec! Daniele Ricci wygrywa kolejną walkę.

Na arenę po walce Ricciego nagle wychodzi Walker! Co ma do powiedzenia General Manager?

Johnny Walker: Gratulację Daniele... Oto, co może spowodować wiara w umiejętności zawodnika! Nie stosował się do założeń, nie brał na poważnie federacji, ale teraz składa każdego rywala. Gratulację z powodu wygranej... Ciekawe, czy ktoś w szatni jest gotów wystąpić w walce przeciwko Ricciemu za tydzień?

Dźwięk 'EKHM' to jedyne co teraz słyszymy. Johnny Walker w konsternacji, publiczność po chwili też, albowiem na rampe wychodzi...PAUL HEYMAN! Heyman ubrany w garnitur staje obok GM'a i przykłada sobie mikrofon do ust.

Paul Heyman: Mam na imię Paul Heyman i jestem adwokatem..*publiczność dokończyła za niego*.Tak jest. Otóż doszły mnie słuchy szanowny panie Walker, że szuka pan rywala dla tego oto jegomościa, mafiozo, Daniele Ricciego. Proszę sobie wyobrazić, że mam dla niego idealnego kandydata, którego nie ma tutaj dzisiaj, ale będzie za tydzień. Zabierze Pana Panie Ricci do miasta, z którego nikt jeszcze nie wrócił żywy *cheer*. Nie dajcie się zwieść...to będzie zupełnie nowe miasto.

Po tych słowach Heyman upuszcza mikrofon, i ściskając dłoń GM'a odchodzi na zaplecze.

Przenosimy się z kamerą na zaplecze. Kenneth Riddle znajduje się w towarzystwie swojego prawnika, który pomógł wyciągnąć go z więzienia. Panowie dość energicznie dyskutują. Przysłuchajmy się, o czym rozmawiają...

Kenneth Riddle: Wiem, że to byłoby najlepsze rozwiązanie, ale muszę stanąć do obrony pasa chociaż raz w miesiącu. Problem w tym, że Lopez, albo jakiś inny w miarę ogarnięty przeciwnik, prędzej czy później dobije się do prawa o walkę ze mną o tytuł, a wtedy może się zrobić kiepsko. Dlatego zwracam się do Ciebie... masz jakiś pomysł?

Prawnik: Słuchaj Kenny, wiesz dobrze, że to nie jest taka prosta sprawa. Możemy załatwić słabszych rywali w walkach o pasy, ale to będzie kosztować. Jeżeli chcesz, postaram się o coś takiego. Stare sposoby zawsze działają najlepiej, a łapówki były, są i będą. W ten sposób zrealizujemy klauzulę, która wymaga obrony pasa minimum raz na 30 dni. To już spory krok, a co dalej... pomyślimy.

Kenneth Riddle: *głaszcząc pas mistrzowski, zawieszony na ramieniu* Oczywiście, że jestem zainteresowany...

Panowie wykonują uścisk dłoni, a obraz z kamery gaśnie.

REKLAMY

Przenosimy się na korytarz na zapleczu hali, gdzie ukazuje się nam Renee Young, a obok niej stoi Mike Baines. Nieopodal nich stoją dwa fotele ustawione naprzeciwko siebie. Po krótkiej chwili oboje siadają na nich, a kamera ustawia się w odpowiednim miejscu, z którego widzimy obie postacie bardzo dokładnie.

Renee Young: Drodzy Państwo, witam Państwa bardzo serdecznie. Dziś moim gościem jest pochodzący z Wielkiej Brytanii, Mike Baines!

Mike Baines: Przyjemność po mojej stronie Renee.

Renee Young: Mike, dość szerokim echem w środowisku odbiły się wydarzenia, które miały miejsce w ostatnich tygodniach. Od dwóch tygodni jesteś na celowniku ukrywającego się pod kapturem faceta, który ewidentnie za Tobą nie przepada. Jak myślisz, kto za tym stoi?

Mike Baines: Może zabrzmi to dość trywialnie, ale nie mam zielonego pojęcia. Naprawdę. Jestem bardzo rozgoryczony, zupełnie inaczej podchodziłbym do tej kwestii, jeśli wiedziałbym kto to jest. Byłbym świadomy na co go stać i co nim kieruje. Mógłbym przewidzieć co może się stać. Niestety, wiem jedynie, że koleś jest prawdopodobnie zakonnikiem, ponieważ cały czas chodzi w kapturze. Nie no, powtarzam. Nie wiem kim jest.

Renee Young: A co powiesz na temat tego, że w zeszłym tygodniu zostawił obok Ciebie kartę do gry. Waleta pik. Wiesz może co to może znaczyć?

Mike Baines: To nie jest mój świat. Takie psychologiczne gierki na mnie nie działają. Ja jestem nastawiony na cel, a moim celem jest dojście na sam szczyt. Nie dość, że kierownictwo zapomniało o moim istnieniu, to przyczepił się do mnie ten koleś. Nie dam mu szansy, żeby wybił się na moich plecach. Nie wyobrażam sobie, żeby mógł dalej tak bezkarnie robić co tydzień zadymy. A na pewno nie, gdy ja będę w to zamieszany.

Renee Young: Podsumowując, co zamierzasz zrobić z tą całą sytuacją?

Mike Baines: A co tak naprawdę mogę zrobić? Mam go szukać? Skoro nie wiem kim jest. Mam spróbować domyślić się, czemu to robi? Nie jestem żadnym wróżbitą, żebym po spojrzeniu w kartę wiedział co się stanie. Mogę jedynie pozostać czujnym. Dziś mnie nie zaskoczył i to jest jakiś tam pozytyw. Ale na pewno nie jest to koniec. Gdy już będę wiedział kim jest, to z pewnością nie omieszkam wyjaśnić sobie z nim parę spraw, a wtedy zobaczy, że popełnił błąd wchodząc mi w drogę.

Renee Young: Drodzy Państwo, moim gościem był Mike Baines.

Mike po tych słowach wstaje z krzesła, sprzedaje przyjacielskiego buziaczka Renee, po czym idzie do szatni. Kamera za nim podąża i razem z nim wchodzi do szatni. Coś jednak przykuwa uwagę Mike'a. Obok jego kosmetyczki leży kolejna karta! To dama pik. Kamera zbliża się do Mike'a i…kamera ląduje wprost na twarzy Mike'a. Kamera upada na ziemię i widzimy tylko nogi obu panów. Po chwili w kadrze kamery widzimy Mike'a, który pada na ziemie. Nad nim staje postać w kapturze! Cały czas obserwował Mike'a podczas wywiadu. Klęka nad nim i szepcze mu do ucha.

???: Koszmary mają to do siebie, że można się z nich wybudzić. Są jedynie podłożem wyobraźni... Jednak Mike, co zrobisz, kiedy te wszystkie koszmary, które ciebie dopadały staną się rzeczywistością... Dostałeś jeden sygnał, który zlekceważyłeś... Chciałeś czegoś więcej, namacalnego dowodu. Oto jestem tutaj, możesz zobaczyć moją twarz... A jednak nie. Niczym po omacku błądzisz w mrocznych zakamarkach umysłu, nie potrafiąc się wybudzić. Wierzysz w to, że jesteś stworzony do większych celów? Niestety rozczaruję ciebie. Tak naprawdę zachowujesz się niczym marionetka sterowana w teatrze świata. Teraz to ja pociągam za te sznurki a ty robisz dokładnie to, czego chcę.

Nieznana osoba zaczyna się maniakalnie śmiać, a następnie podnosi kartę, która była przynętą, a następnie odrzuca ją na nieprzytomnego Bainesa.

No Holds Barred Match
Marvin Jones vs D-Von Dudley

Znajdujemy się poza ringiem gdzie D-Von chwyta swego przeciwnika i wpycha go w bandy, Dudley bierze rozpęd i... Trafia na Big Boota! Jones momentalnie podnosi zamroczonego przeciwnika i wykonuje German Suplex... Nie! Devon uderza oponenta łokciem i sam wykonuje błyskawiczne DDT! Hughes sięga pod ring spod którego to wyjmuje kij do Kendo! Bierze zamach i... Łamie kij na plecach Huntera! To nie koniec, zawodnik znowu szuka czegoś pod ringiem, nie zauważa jednak że Marvin już stoi! Jones bez zastanowienia łapie swojego rywala i wyciąga spod kwadratowego pierścienia. Mamy Double Axe Handle, a następnie Side Slam Backbreaker! The Predator wrzuca swego przeciwnika do ringu, wskakuje za nim i próbuje przypięcia 1...2... Kick Out! Dudley się podnosi i widzi rozpędzonego rywala Clothesline dla Huntera! Mistrz szybko się podnosi i trafai na Jumping Headbutt! Widać że D-Von wchodzi na właściwe obroty, wychodzi poza ring i sięga po krzesełko, wchodzi do ringu i trafia na potężny Dropkick, który trafia w krzesełko! Marvin chce wykorzystać sytuację przypina 1...2... Kick Out! Predator podnosi krzesło, które miało służyć do jego zniszczenia i kładzie je w narożniku, podnosi oponenta mamy IishWHip! Odwrócony! Myśliwy uderza głową w będące w narożniku krzesełko. Devon ma zamiar to wykorzystać ponownie opuszcza kwadratowy pierścień I wrzuca do niego kolejne trzy krzesełka, które ustawia w pozostałych narożnikach. W tym czasie Jones powoli dochodzi do siebie, również opuszcza ring i wrzuca do niego stół! D-Von tylko się uśmiechnął podchodzi do przeciwnika i zaczyna się wściekła wymiana ciosów, panowie zachowują się jakby byli w furii! Mistrz unika jednego z ciosów i próbuje Big Boota! Mija się jednak z celem i Dudley wykonuje mu Electric Chair Drop! Widać, że zawodnik ten chce zaznaczyć swą dominację i celu w mistrzostwo! Ponownie podnosi panującego mistrza i rozpoczyna posyłać go w kolejne narożniki gdzie znajdują sie krzesełka! Hughes nie ma zamiaru przestawać rozkłada na środku ringu stół... Mamy Roll Up! 1...2... Kick Out! Jones jest wyraźnie wściekły podnosi oponenta i mamy potężny Suplex poza ring! Marvin podchodzi do rywala i zostaje kopnięty w twarz! Devon momentalnie się podnosi jakby dostał przypływu adrenaliny kopie rywala w tors i wykonuje Delayed Vertical Suplex! Zawodnik ponownie chwyta po krzesło i wykonuje Chair Shot! Prosto w podłogę! Predator w porę się odsunął, teraz się podnosi i mamy Marvin Bomb dla zdezorientowanego przeciwnika! Mistrz sięga po zostawione przez oponenta krzesło i zaczyna wściekle go okładać, to jednak nie koniec! Hunter rozkłada krzesełko i kładzie na nim głowę pół przytomnego przeciwnika. Jones sięga po kolejny przedmiot ,a jest to kosz na śmieci! Widzimy rozpęd i potężny stamp... Prosto w krzesło! W dodatku noga mistrza została zaklinowana! Dudley od razu wykorzystuje sytuację, chwyta za kosz nakłada go na głowę przeciwnika i mamy potężny Dropckick z miejsca! Jones nie wie gdzie się teraz znajduje ,jest wyraźnie ogłuszony, Dudley przeciąga go w okolicę metalowych schodów i wykonuje Suplex... Nie! Noga została zblokowana! Teraz to Jones próbuje Vertical Suplexu, trzyma już rywala w górze! D-Von nagle uwalnia się i znajduje za przeciwnikiem, szybko go odwraca i mamy Piledriver na stalowe schody! Na twarzy mistrza widać wyraźnie ślady krwi, a pretendent wrzuca go do kwadratowego pierścienia i dopełnia formalności 1...2...3!

REKLAMY

Na arenie rozbrzmiewa theme song Kennetha Riddle'a, który po chwili pojawia się na rampie i zmierza w kierunku ringu.

Kenneth Riddle: Zapewne wielu z Was myśli, że teraz nie będę walczącym mistrzem. Zakładacie, że będę się bał utracić tytuł, ponieważ wtedy wrócę za kratki. Otóż jest to totalna bzdura! Nie wierzycie mi? Na dowód prawdziwości moich słów... ogłaszam... open challenge! Dokładnie tak, dobrze słyszeliście! W tym momencie, PHW Heavyweight Championship Open Challenge dla pierwszego, który pojawi się w ringu! Bez żadnych haczyków, czysta walka jeden na jednego! W porządku... to teraz poczekamy na jakiegoś śmiałka, a ja w tym czasie zabawię Was, żebyście chociaż raz w życiu mogli się czuć, jak królowie... mając swojego nadwornego błazna. Wracając... nie mógłbym uciekać od obrony pasa, ponieważ muszę to robić raz w miesiącu. Pomyślałem więc, że pójdę całkowicie pod prąd. Oczywiście Open Challenge nie dotyczy Jose Lopeza, który miał już swoją szansę i ją zaprzepaścił... a także Rybacka...

Nagle na rampie pojawia się Wayne Brown, który postanowił odpowiedzieć na Open Challenge!

PHW Heavyweight Championship Open Challenge
Kenneth Riddle (c) vs Wayne Brown

Sędzia nakazuje uderzyć w gong i zaczynamy! Wayne Brown rzuca się wściekle na mistrza, który tylko unika pierwszego Clothesline'u i wyprowadza błyskawiczny Pele Kick, po którym Wayne wpada w narożnik, zataczając się i mając kłopoty ze złapaniem równowagi. Riddle odbija się od przeciwległego narożnika i wyprowadza dewastujący Helluva Kick, po czym przypina swojego oponenta! 1... 2... 3! To było krótse niż ekscesy miłosne Jose Lopeza i kariera Rybacka!

Riddle kilkoma kopnięciami pozbywa się Wayne'a Browna z ringu i chwyta za mikrofon.

Kenneth Riddle: Cóż... obywatelski obowiązek spełniony. Chyba nie zarzucicie mi, że uciekam od walki?

Nagle rozlega się theme Jose Lopeza. El Hermoso wraz z mikrofonem w ręku zmierza do kwadratowego pierścienia

Jose Lopez: Jeśli nazywasz TO walką, to jasne nikt nie zarzuci ci, że uciekasz od walki. Za to można zarzucić ci, że uciekasz od prawdziwej walki... Chyba nie myślisz, że tego chłystka można uznać za realnego przeciwnika? To jest wyzwanie na miarę Kennetha Riddle’a, który odbierał pas Einarowi Hallvardowi? Dwa tygodnie temu zadałeś pytanie, mianowicie kim byłem dotychczas w PHW? Byłem mistrzem z założenia mało wartościowego pasa to prawda. Jednakże podniosłem jego wartość, zrobiłem coś z niczego. Ty pokonywałeś wielkie osoby, byłeś głównym mistrzem i… nie podołałeś. Jednak nie ma znaczenia, co było kiedyś. Sam Walker tak stwierdził na pierwszym Evolve. Oczywiście w jego przypadku to było kłamstwo, jednak to wyjaśnię później. Lepiej zadaj mi pytanie, kim jestem teraz. Bo wiesz, kim jestem teraz? Osobą, która w Main Evencie niszczy trzech zawodników, osobą, która wygrała z tobą jeden na jednego. Osobą, której człowiek odpowiedzialny za zarządzanie nie lubi, a mimo to umieszcza mnie w walkach wieczoru. Kim ty jesteś teraz? Kimś, kto twierdzi, że rozprawienie się ze zwykłym pionkiem to walka. Kimś, kto boi się walczyć z ludźmi, w których widzi zagrożenie. A nie oszukujmy się, że widzisz zagrożenie we mnie. Nie chcesz go widzieć, dlatego też zasłaniasz się jakimiś kolejkami do pasa… Byle nie spojrzeć prawdzie w oczy. A dlaczego ty czy też Ryback w ogóle znaleźliście się w walce o mistrzostwo? Logiczne jest to, że tego pasa nie straciłeś. Jednakże skoro Walker twierdził, że KAŻDY ma u niego czystą kartę, to powinien się do tego stosować. Ja, żeby zawalczyć o ten pas, musiałem użerać się w Ultimate X Matchu, a następnie pokonać ciebie… Was ot, tak umieścił w tej walce według swoich widzimisię. Więc nie mów mi nic o jakichś kolejkach, czy też szansach. Bo aktualny Kenneth Riddle nie ma z tymi rzeczami nic wspólnego. Nisko upadłeś jak na kogoś, kto posiada główny tytuł. Czy to przez ciężar, jaki niesie ze sobą bycie mistrzem?

Kenneth Riddle: O... mój... boże... Znowu Ty?! Lopez, daj sobie spokój. Serio. Przyznam szczerze, że mówiłeś nawet z sensem i prawie sam zacząłem wierzyć, że masz rację, ale do pewnego momentu. Najpierw zarzucasz mi pokonywanie słabych rywali, a później sam przypominasz z dumą, że pokonałeś trzech debili bez odrobiny talentu. Z drugiej strony to może jest dla Ciebie wyczyn. W końcu pod tym względem jesteście na tym samym poziomie. Jaki prestiż pasa Ty podniosłeś, junior? Twój tytuł nie posiadał żadnego prestiżu, a o problemie ludzi, którzy nie potrafią odebrać mi pasa, już mówiłem. Jeśli masz problemy ze słuchaniem to może na przyszły tydzień przygotuję Ci jakąś ładną kompilację pod tytułem "Najważniejsze cytaty Kennetha Riddle'a z dedykacją dla Jose Lopeza, żeby przestał czepiać się 50 razy o te same pierdoły". Chociaż znając Ciebie to i tak byś nie obejrzał. Jesteś za bardzo przekonany o swojej doskonałości. Niestety, masz pewien problem... wszyscy macie ze mną jeden, poważny kłopot. Otóż... nie macie do czego się przyczepić! Musicie się gimnastykować,aby na siłę wymyślać rzeczy totalnie wyrwane z kontekstu. Chcecie mi ubliżyć, a ja przy pierwszej okazji zamykam Wam mordy. Ale skoro już pytasz o to, kim jesteś teraz, to odpowiem na to pytanie przewrotnie, ponieważ wiem, kim NIE jesteś. Z całą pewnością mogę powiedzieć, że nie jesteś dla mnie zagrożeniem, nie jesteś mistrzem, nie jesteś ważny, nie jesteś najlepszy... i co najważniejsze... nie jesteś pretendentem do tytułu, więc wypad z mojego ringu. Zapracowałem na to mistrzostwo własnymi rękami, więc mogę rzucać wyzwania bez strachu.

Jose Lopez: Cóż ja ‘’junior’’ pokonuje trzech. Ty ‘’mistrz’’ pokonujesz jednego… Kto w tej sytuacji jest postawiony w lepszym świetle? Chyba każdy to widzi, że ja… Zapomniałeś też o jednym fakcie, ja tego nie nazwałem walką. Ty zaś pieprzysz, że nie uciekasz od ‘’walki’’ po zabawie z jakimś leszczem. Ja nazwałem to zniszczeniem ich, bo moim zdaniem to nie była walka. Więc nie naciągaj tego, co mówię Kenny… Nie bardzo rozumiem gadania o problemach ludzi, którzy nie mogą odebrać ci pasa w moim kontekście. Przecież do tego twojego pustego łba nie dochodzi nawet wizja walki ze mną, nie dochodzi przez strach. Boisz się o tym pomyśleć. Zarzucasz ciągle tymi samymi tekstami. To twój ring, jestem na końcu kolejki, nie jestem pretendentem… Zawsze to samo. To taki twój parasol ochronny? Swoją drogą ten parasol przyda się, skoro masz ukazać tą swoją ‘’kompilacje’’. Będzie tam tyle lania wody, że aż całą arenę zalejesz. Chyba wiesz, jaka jest reakcja papieru na wodę. A że jesteś papierowym mistrzem, to parasol naprawdę się przyda… Widze, że z tobą jest naprawdę coraz gorzej. Te teksty, w których mówisz, że nie mamy się do czego przyczepić... No pewnie przecież ty jesteś świętoszkiem, jesteś przykładem do naśladowania! Chodzący ideał. Najlepsza twarz federacji, jaka może być, ktoś, kto dopiero wyszedł z więzienia, mimo że nadal powinien w nim siedzieć. Ktoś, kto boi się walki z prawdziwym rywalem! Świetna wizytówka federacji. Już to mówiłem nie raz, ale widzę, że muszę po raz kolejny… Jestem najlepszy, bo nikt nigdy w walce jeden na jednego ani mnie nie przypiął, ani mnie nie poddał. Jeśli uważasz, że jesteś lepszy, to zmierz się ze mną tchórzu…

Jose Lopez rzuca się na Kennetha Riddle'a! Na głowę mistrza spada kilka mocnych ciosów, ale w miarę szybko udaje mu się uciec z ringu i zabierając pas ze sobą, udać się w kierunku rampy. Lopez wykonuje gest dający do zrozumienia, że już wkrótce tytuł będzie na jego biodrach, za to Riddle podnosi PHW Heavyweight Championship do góry i pokazuje, że to on jest tutaj mistrzem, bez względu na wszystko...i tym obrazkiem Evolve schodzi z anteny.