Nick Gracza:
Mr.Michaels

Imię i Nazwisko Wrestlera:
Milovan Lovro Radičević

Ringname Wrestlera:
Lovro Milovic

Pseudonimy:
"Milo"

Pochodzenie:
Trebinje, Jugosławia

Gimmick:
Podróżnik. Jako osoba której od młodości nie miała swojego miejsca na ziemi, Lovro największą sympatią dażył długie, samotne podróże. Nie przyniosły mu one co prawda pieniędzy i sławy, lecz niewątpliwie zostawiły wiele ciekawych wspomnień, którymi sam zawodnik chętnie dzieli się ze słuchaczami, niezależnie od tego czy mają ochotę na wysłuchiwanie jego opowieści.

Wzrost:
201 cm

Waga:
112kg

Finishers:
успаванка ( Uspavanka- "kołysanka" - srb.) - innymi słowy Punt(Soccerball) Kick


Signature Moves:
Homo-viator(vide Last Ride Undertakera)
Powerslam + Flyin' Elbow Drop
Irish Whip + Back Body Drop

Normal Moves:
Clothesline, Big Boot, Belly to Belly, BackSuplex, Suplex, Running Leg Drop, Shoulder Tackle, Lou Thesz Press, Flying Clothesline, Backhand Chop, Russian Leg Sweep, DDT, Armbar, Knee Drop, High Knee, Gut Kick, European Uppercut, Bodyslam, Boston Crab, Neckbreaker, Arm Drag, Superplex, Spear, Full Nelson Facebuster

Charakter Zawodnika:
Face / Tweener

Wygląd:
Wade Barrett

Historia:

Milovan Radicević urodził się w Trebinje (dzisiejsza Bośnia i Hercegowina), w serbsko-bośniackiej rodzinie na terenie ówczesnej Jugosławii. Po wybuchu wojny w Bośni, w 1994 roku wraz z rodzicami, dziadkami i kuzynostwem wyemigrował do Lugano (Szwajcaria) gdzie żył do ukończenia szkoły średniej. Przez okres dzieciństwa silnie interesował się swoim matecznikiem, jednak stricte pod kątem antropologicznym, ichniejszej kultury, historii, legend i dziedzictwa. Jako dziecko z mieszanego związku w czasach dzieciństwa nigdy nie był jednoznacznie przywiązany do konkretnej narodowości.

Po ukończeniu 19 roku życia Milovan zaczął spełniać swoje marzenia. Zafascynowany twórczością Jacka Kerouaca i ideą życia w drodze wyruszył w pierszą samotną podróż do  swojej ojczyzny. Trzymiesięczna wyprawa, podczas której Milovan większość czasu spędzał na pomaganiu lokalnej ludności w codziennych pracach w zamian za nocleg i pieniądze/jedzenie zaowocowała wieloma ciekawymi przemyśleniami dot.ludowości i mentalności mieszkańców bałkanów.

Po powrocie Milovan wiedział już że odnalazł swój sposób na życie, następnym etapem było zgłębianie wiedzy nt. miejsc w których bywał oraz snucie krótkobieżnych planów na przyszłość. W międzyczasie otrzymał spory spadek po dziadkach w postaci mieszkania w samym centrum Zurychu. Postanowił, że mieszkanie wynajmie, co pozwoli mu na względny komfort finansowy a sam zajmie się realizacją marzeń.

Milovan nie tracił czasu, wziął plecak, gitarę i ruszył na poszukiwanie przygód. Podróżował różnie - pieszo, autostopem, komunikacją miejską czy koleją. Utrzymywał się z grania na ulicy, chwytaniu się pracy u lokalsów czy żył z gościnności osób które oferowały mu pomoc w zamian za prace przy gospodarstwach domowych. Zawsze miał jednak w zanadrzu kartę z dostępem do pieniędzy z wynajmu - bardzo niechętnie jednak z niej korzystał. Wszystkie swoje przygody skrupulatnie zapisywał w notatniku, a jego zapiski po czasie zaczęły zajmować lwią część plecaka. Kontakt z rodzinnym domem trzymał ze względu na rodzinę, poza nią z Lugano nie łączyło go już nic. Jako młody, lekko prowadzący się mężczyzna nie stronił od wszelkich atrakcji jakie czekają na młodych ludzi w różnych miejscach świata. Zawsze jednak udawało mu się wychodzić z godnością i nienaruszoną szczęką z różnorakich sytuacji. Druga podróż trwała blisko rok, i zahaczyła o Turcję, Gruzję, Ukrainę, Rosję, Azerbejdżan czy Armenię.
W Armenii pracował przez 3 miesiące w sekcji sportów walki jednego z lokalnych stowarzyszeń sportowych, gdzie podglądał zawodników tajskiego boksu i co jakiś czas mniej lub bardziej czynnie przyglądał się treningom.

Po powrocie do Lugano postanowił poświęcić się pisaniu. Ubrał w jednolite historie wszystkie spisane przez siebie notki, zredagował je i zgrał na kupione uprzednio dyski. Doskonalił się w grze na instrumentach, rozwinął pasję do siłowni i wschodnich sztuk walki i rozpisał plan na kolejną, krótszą już wyprawę.

Krótszą z pozoru, gdyż droga na północ Europy okazała się być blisko 3-letnią tułaczą. Był m.in. w krajach bałtyckich, objechał półwysep Skandynawski, zahaczył o Islandie skąd przyleciał do Wlk.Brytanii. W Anglii nie zadomowił się na zbyt długo, gdyż udało mu się zdobyć tanio bilety lotnicze do Seulu - wiedział, że nie zmarnuje tej szansy. W Korei Płd, Chinach, Tajlandii, Wietnamie i Rosji spędził łącznie półtora roku.

Ostatni etap wyprawy przypadał na Stany Zjednoczone, gdzie w Pensylwanii pracował przy konserwacji maszyn produkcyjnych razem z przedstawicielami jednej z organizacji polonijnych. Poznał trochę historii Polski i języka. Pomógł zorganizować koncert dla Polonii, w której wzięli udział dwaj wybitni Polscy muzycy - trębacz i puzonista - przedstawiciele zespołu Golec uOrkiestra, Paweł i Łukasz. Milovan dowiedział się, że artyści współpracowali m.in. z Goranem Bregoviciem, którego twórczość znał i cenił. Od razu docenił też kunszt Polaków, i stwierdził, że powrót do Lugano chętnie poprowadzi przez ich kraj.

Do PHW trafił z marszu - przez polecenie znajomego kolegi jednego z zaprzyjaźnionych mieszkańców Żywiecczyzny, krainy w której Milo aktualnie przebywał. Stwierdził że da mu to okazję do realizacji wielu pasji na kilku "frontach" - liczne podróże, rozwój w zakresie sztuk walki oraz możliwość dotarcia z przekazem do większej grupy ludzi. Gdyż, jak trzeba wiedzieć - o ile Milo wybitnym publicystą nigdy nie był a jego zapiski były spisane raczej w dość chaotycznym stylu - o tyle dar do snucia opowieści ma niemały, o czym fani PHW będą mieli okazję się przekonać.

Theme Song:


Kontakt:
Preferowane PW
gg 43529680